Kiedy powinno się odpępnić noworodka?

Kiedy powinno się odpępnić noworodka?

Autorem artykułu jest Abete

Odpępnieniem nazywamy odcięcie pępowiny po porodzie. W Polsce i w Europie wykonuje się je zaraz po urodzeniu dziecka, ale przed wydaleniem łożyska. Położna czeka aż sznur pępowinowy przestanie tętnić, wówczas w odległości 2 cm od pępka zaciska plastikowy klem i specjalnymi nożyczkami przecina nad nim pępowinę.
Wczesne odpępnienie zalecane jest w przypadku konfliktu serologicznego. Wykonuje się je natychmiast po wyjściu dziecka z kanału rodnego. Jest on umotywowane ograniczeniem przepływu krwi między dzieckiem, a łożyskiem, które w tym przypadku mogłoby mieć poważne konsekwencje – we krwi matki występują przeciwciała mogące atakować tkanki płodu. Rozporządzenie Ministra Zdrowia mówiąc o standardach opieki okołoporodowej stwierdza, że należy zaciskać pępowinę po ustaniu jej tętnienia. Stąd poza tym wyjątkiem konfliktu serologicznego w placówkach praktykuje się czasowe odcinanie pępowiny w chwili, gdy przestaje ona tętnić.
Naczynia w pępowinie, jeśli nie zostaną zmiażdżone mechanicznie, to naturalnie zapadają się w ciągu kilkunastu minut. Tkanki w sznurze pępowinowym pod wpływem światła i temperatury zaczynają pęcznieć, a tym samym zamykać żyłę i dwie tętnice, czym doprowadzają do ustania przepływu krwi. Wczesne odcinanie pępowiny może wiązać się z ryzykiem niedokrwienia i wstrząsu hipowolemicznego, ponadto nie daje krwi krążącej u noworodka szans na wysycenie się czynnikami krzepliwości, co z kolei ciągnie za sobą konieczność podania witaminy K. Zauważalny jest także związek między szybkim zaciśnięciem pępowiny, a anemią, często bardzo niebezpieczną dla noworodka ze względu na niewielkie rozmiary ciała.
Dlatego coraz więcej lekarzy i biologów zachęca do późnego odpępniania, przynajmniej po 30 sekundach od narodzin. Późnie odpępnienie ma wpływ na wzrost hematokrytu i liczby erytrocytów, a także poziomu żelaza we krwi dziecka, co znacznie zmniejsza ryzyko anemii. U wcześniaków zaś prowadzi do lepszej adaptacji układu oddechowego, ograniczenia stosowanej w tym okresie farmakologii oraz znacznie zmniejsza ilość zakażeń. Lekarze zauważają jednak niebezpieczeństwo związane z hiperbilirubinemią w pierwszej dobie życia, a co za tym idzie z żółtaczką fizjologiczną o cięższym przebiegu. Zauważa się jednak, że mimo zwiększonego poziomu bilirubiny, przebieg żółtaczki jest podobny miedzy 3. a 14. dniem w porównaniu do grupy zdrowych dzieci. Korzyści natury ogólnorozwojowej z późnego odpępniania są natomiast znaczne. W serwisach dla kobiet w ciąży można przeczytać, że lekarze wiążą nadpobudliwość, kłopoty z koncentracją czy białaczkę, choroby nerek i wątroby ze zbyt szybkim zaciśnięciem naczyń pępowinowych.
Późne odpępnienie definiuje się jako odcięcie pępowiny po minimum 30 sekundach od narodzin dziecka. W tym przypadku nie można jako wiarogodnego wskaźnika stosować zaniku tętnienia, bo badanie tego zjawiska jest oparte na subiektywnych odczuciach położnej. Późne odpępnienie stosuje się najczęściej w domach narodzin – zwykle pozwala się dziecku leżeć na nagim brzuchu matki jeszcze na pępowinie przez 5 minut. W czasie wykonywania tego zabiegu, dziecko powinno znajdować się nie wyżej niż 10 cm nad łożyskiem. Najlepiej jeśli późne odpępnienie skojarzone jest ze wczesnym kontaktem skóra-do-skóry i obejmuje 3 minuty od urodzin do przecięcia sznura. Po założeniu klemu wykonuje się zabiegi pielęgnujące noworodka i konsultuje jego stan zdrowia z pediatrą.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl