Samotne wychowywanie dziecka

Samotne wychowywanie dziecka

Autorem artykułu jest Abete

Samotne wychowywanie dziecka nie jest łatwym zadaniem w życiu, ale czasem się tak jednak zdarza, że kobieta musi samodzielnie podjąć trud opieki nad małym człowiekiem, nierzadko już od poczęcia albo zaraz po porodzie. Jak sobie z tym poradzić i gdzie szukać wsparcia?
Samotne macierzyństwo jest współcześnie odbierane jako coś normalnego i nie budzi niczyich obiekcji. Bierze się to stąd, że coraz więcej małżeństw się rozpada, a ich potomstwo wychowywane jest przez jedną osobę, najczęściej kobietę. Wiele związków nieformalnych także przeżywa kryzys, a jeśli mają już dzieci, muszą podzielić się obowiązkami względem nich. W tym przypadku także zostają one z matką. Na końcu są kobiety, które świadomie decydują się na dziecko bez partnera lub po prostu zostały przez niego zostawione, gdy dowiedział się o czekającej go odpowiedzialności. We wszystkich tych sytuacjach na matkę czekają ciężkie chwile. Ale musi ona pamiętać, że nie jest sama.
Wsparcia powinna szukać na początku u rodziny. Najczęściej to rodzice i rodzeństwo oraz babcie bądź ciocie okazują najwięcej serca. Bez względu na to, co się stało, teraz w drodze jest dziecko, które trzeba otoczyć opieką i miłością. Młoda matka musi mieć zapewniony komfort psychiczny i ekonomiczny, i właśnie w tej kwestii leży największa odpowiedzialność rodziny. Nie wolno obarczać kobiety winą za życiowe niepowodzenia, ale wesprzeć ja i motywować do tego, by się nie załamywała, tylko starała się iść z życiem dalej. Jeśli nie ma gdzie mieszkać, powinna móc się zatrzymać w rodzinnym domu, jeśli nie ma pracy, może zająć się domem pracujących rodziców. Spokojnie powinna donosić ciążę i otrzymać wsparcie podczas rozwiązania, a kiedy dziecko podrośnie, posłać je do żłobka i poszukać jakiegokolwiek zatrudnienia, bo siedzenie w domu na głowie rodziców może być psychiczną udręką.
Samotną matkę powinni wesprzeć także przyjaciele, którzy okażą jej zrozumienie i podbudują jej psychikę. Jeśli została porzucona z pewnością czuje się nieatrakcyjna, ale też wykorzystana i zraniona. Warto wysłuchać nawet wielu wypowiedzi pełnych żalu, bo ona teraz szczerze cierpi. Nie dość, że ma złamane serce, to jeszcze czeka ją samotne wychowywanie dziecka, co może być przerażające i trudne. Jeśli jest w bardzo złym stanie, można jej doradzić konsultację z terapeutą. Pomoże on spojrzeć jej z dystansem na własne życie i poszuka źródeł problemu, może razem uda im się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego przyszła matka została sama i czy jest na tyle dojrzała, by wziąć na siebie trud wychowawczy. Rozmowa ze specjalistą naświetli też inne życiowe kwestie, które wymagają uporządkowania.
Można także skorzystać z pomocy, jaką oferują specjalistyczne ośrodki społeczne. Jeśli kobieta nie ma gdzie mieszkać, tonie w długach i nie ma pracy, warto się zwrócić do takiej placówki, bo samemu będzie trudno stanąć na nogi. Najczęściej wolontariusze pomagają znaleźć schronienie, wspierają w czasie ciąży i podczas opieki nad małym dzieckiem, a następnie pomagają znaleźć pracę. Jeśli sytuacja danej osoby przedstawia się dramatycznie, zawsze można dziecko oddać do adopcji. Funkcjonują liczne na terenie kraju okna życia, w których wystarczy malucha zostawić, można go także zostawić po porodzie w szpitalu, a sześć tygodni później zrzec się do niego praw tak, aby miał szanse na szybką adopcję. W skrajnych przypadkach, jest to najlepsze rozwiązanie i dla matki i dla jej potomka, on otrzyma nowy dom, a ona rozpocznie nowe życie, zaczynając poniekąd od zera.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wpływ zabawy w przedszkolu na rozwój umysłowy dzieci

Wpływ zabawy w przedszkolu na rozwój umysłowy dzieci

Autorem artykułu jest Tomasz S.

Różnorodne formy zabawy poza umilaniem czasu dają również właściwości korzystnie wpływające na rozwój umysłowy dzieci. Zabawa (obok nauki i pracy)  jest jedną z głównych form działalności człowieka, typową dla wieku dziecięcego przyczyniającą się do wielostronnego i harmonijnego rozwoju osobowości dziecka.
Poprzez zabawę dziecko kształtuje cechy swojej osobowości, rozwija umysł, zdobywa doświadczenie i poznaje otaczający je świat. W zależności od wieku dzieci potrzebują określonego rodzaju zabawy. Poszczególne formy zabawy są odpowiednie dla określonego wieku i w określonym natężeniu wpływają pozytywnie na kształtowanie umysłu dzieci.
Chcąc dokładnie określić wpływ zabawy na rozwój umysłowy dzieci już wiele lat temu przeprowadzano badania naukowe.  W poradniku merytorycznym „Wychowanie i nauczanie w przedszkolu” pod redakcją Ireny Dudzińskiej, Warszawa WSiP 1983 opublikowano wyniki badań, które dowodzą, że zabawa odgrywa istotną rolę w kształtowaniu podstaw osobowości dziecka. Dotyczy to przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym. Także nad dobraniem odpowiednich form zabawy dla dzieci należy zastanowić się wcześnie.
W wydanym w 1973 roku „Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli” Zofii Bogdanowicz można wyróżnić 3 podstawowe formy zabawy:
- zabawy nie wyuczone, które dzieci podejmują z własnej inicjatywy i kierują ich przebiegiem samorzutnie (zabawy dowolnie wybierane)
- zabawy inicjowane i kierowane przez nauczycieli (zabawy i gry dydaktyczne oraz ruchowe)
- fragmenty zabaw dydaktycznych wplecione w przebieg zajęć.
Pedagodzy zatrudnieni w przedszkolach dysponują zatem szeregiem narzędzi, dzięki którym mogą inicjować odpowiednie zabawy dla dzieci a tym samym wpływać na prawidłowy rozwój umysłowy najmłodszych.

Według Wincentego Okonia  (Zabawa a rzeczywistość, Warszawa WSiP 1987) "zabawa w wieku przedszkolnym zastępuje naukę szkolną, umożliwiając dzieciom uczenie się w sposób atrakcyjny i niemal jedynie możliwy, a poza tym w ciągu całego życia ludzkiego pozostaje czynnikiem uczenia się, na ogół bardziej atrakcyjnym niż formy  nie zabawowe i dość często zapewniającym większe niż one efekty"
---

Place zabaw z drewna

Place zabaw dla dzieci

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Opieka nad małym dzieckiem

Opieka nad małym dzieckiem

Autorem artykułu jest Abete

Opieka nad noworodkiem jest wyzwaniem dla dorosłego, zwłaszcza jeśli jest to pierwsze dziecko danej pary. Potomek jest malutki, bezbronny, nieustannie płacze lub je. Z początku trochę trudno się z nim oswoić, bo po pierwsze nie sposób z nim nawiązać żadnego kontaktu, a po drugie wiele osób boi się, że zrobią takiemu maleństwu krzywdę.
Małe dziecko jest jednak bardzo dobrze przygotowane przez naturę do zaadoptowania się w środowisku poza łonem matki. Pierwsze 28 dni życia dziecka nazywa się okresem noworodkowym, ponieważ cechują ten czas największe zmiany w całym jego organizmie. Jego układ oddechowy zaczyna się przystosowywać do pobierania tlenu, a płuca do filtrowania powietrza, a nie wód płodowych. Zmieniają się także zasady działania układu krwionośnego i serca. Na początku mózg dziecka odbiera wrażenia wzrokowe do góry nogami, dopiero po tygodniu obraz zaczyna się normować, jednakże i tak jest jeszcze czarno-biały i niewyraźny.
Kobieta ciężarna może zapisać się do szkoły rodzenia, gdzie dowie się jak prawidłowo pielęgnować noworodka. Położne poinstruują ją, ja należy wykonywać kąpiel, w co zaopatrzyć się do szpitala, jak przygotować dziecku pokój. Warto także porozmawiać z innymi kobietami w ciąży, porady których udzielą mogą być bardzo pomocne, poza tym często mają one starsze dzieci i wiedzą już jak najlepiej obchodzić się z małym człowiekiem.
Kąpiel noworodka powinna być wykonywana w wanience, która mieści około 35 litrów wody. By określić jej temperaturę (maksymalnie 37°C) dobrze użyć odpowiedniego do tego celu termometru, który wrzuca do wanny jako zabawkę. Ciepło wody można także sprawdzić łokciem, skóra w tym miejscu jest bardzo wrażliwa. Dno wanienki wykłada się matą antypoślizgową lub pieluszką tetrową, by na niej oprzeć pupę dziecka. Noworodka przez cały czas kąpieli podtrzymuje się za główkę, by kontrolować zmoczenie buzi i nie nalać piany do oczu oraz utrzymać go nad poziomem wody.
Do mycia powinno się stosować płyny przeznaczone do tego celu dla skóry delikatnej i wrażliwej. Dziecku namydla się całe ciało włącznie z główką, ale bez twarzy, po czym wszystko się spłukuje. Do mycia powinno używać się całej dłoni, a zrezygnować z myjek i gąbek, bo są siedliskami bakterii. W czasie kąpieli trzeba uważać na kikut pępowinowy, należy obchodzić się z nim delikatnie, a po myciu starannie osuszyć. Buzię myje się osobno, przegotowaną wodą, kiedy dziecko zostanie już wyciągnięte z wanienki i ubrane w czyste rzeczy. Skóra dziecka powinna być za każdym razem starannie osuszona, by uniemożliwić odparzenia oraz powstawanie wyprysków. Do tego celu dobrze służą pieluchy tetrowe.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sposoby na poranne nudności kobiet w ciąży

Gdy cieszymy się myślą, że kiełkuje w nas nowe życie, organizm zachowuje się tak, jakby było wprost przeciwnie. Jak zapanować nad dolegliwościami, z jakimi borykają się kobiety w ciąży? Jakie są najbezpieczniejsze metody, zapobiegające porannym nudnościom? Oto kilka z nich.

Być może nie spodziewasz się, że jesteś w ciąży, jednak objawy takie jak, nagłe, poranne nudności czy osłabienia apetytu, zdecydowanie powinny skłonić Cię do ponownego rozważenia tej możliwości. Wykonaj test ciążowy i udaj się do ginekologa, a jeśli podejrzenie o zajściu w ciąże okaże się słuszne, możesz zacząć przygotowywać się do stosowania poniższych sposobów, łagodzących jej objawy:

Lekarstwo na brzuch

Nic tak nie pomaga na poranne nudności u ciężarnych kobiet, jak filiżanka herbatki z imbiru lekarskiego. Wskazaniem są również nudności w chorobie lokomocyjnej. Aby przyrządzić napra z imbiru, użyj herbatki imbirowej w saszetkach, dostępnej w sklepach ze zdrową żywnością i hipermarketach. Możesz też dodać1/2 łyżeczki starego kłącza imbiru do filiżanki bardzo gorącej wody. Odstaw do nasączenia na 5 minut, przecedź i wypij małymi łyczkami.

Znanymi ziołowymi herbatkami łagodzącymi nudności są także herbatki z rumu pospolitego, melisy lekarskiej i mięty pieprzowej. Wrzuć 1-2 łyżeczki suszonego zioła do filiżanki gorącej wody. Jeśli jednak masz zgagę - unikaj picia naparu z mięty.

Zaparz filiżankę herbatki z liści maliny właściwej. Zioło to pomaga na poranne nudności i wiele kobiet pije ten napraw w stopniowo zwiększających się u schyłku ciąży dawkach. Herbatka tak ułatwia poród, ponieważ działa tonizująco na macicę. Stosuj 1-2 łyżeczki suszonego zioła na filizankę gorącej wody. Przez pierwsze 3 miesiące, nie spożywaj jednak więcej niż 1 herbatkę dziennie. W każdym przypadku, pamiętaj o konsultacji z lekarzem lub położną.

Poczuj się lepiej dzięki witaminie B6.

W badaniach u kobiet, które przyjmowały 25 miligramów tej witaminy, po 3 razy dziennie przez 3 dni, ustąpiły nudności i wymioty towarzyszące ciąży. Powinnaś jednak pamiętać, że górną granicą dla witaminy B6, jest tylko 10 miligramów dziennie, dla tego o spożywaniu większych dawek powinnaś najpierw porozmawiać z lekarzem.

Znajdź pomoc w...nadgarstku.

Spróbuj nosić plasterki akupresurowe, zaprojektowane dla osób, które cierpią na chorobę lokomocyjną. Powinny być łatwo dostępne w aptekach. Ich działąnie polega na stałym ucisku pewnych punktów na ciele, co wpływa na zmniejszenie nudności.

Jeśli nie możesz kupić plasterka, użyj do akupresury swoich palców. Odwróć rękę przedramieniem do góry. Znajdź punkt dwie szerokości od zgięcia nadgarstka, w "martwym" środku między ścięgnami. Uciskaj ten punkt licząc powoli do dziesięciu. Powtarzaj ucisk 3-5 razy lub do ustąpienia nudności.

Zapij nudności.

Kobiety, które piją szkolankę wody co godzinę, mają znacznie mniej nasilone poranne nudności. Pij również szklankę wody za każdym razem, gdy wstajesz rano do toalety. Pozwala to rozpocząć kolejny dzień z dobrym samopoczuciem. Dodatkowo, zanim spłuczesz sedes, sprawdź jaki kolor ma mocz. Jeśli pijesz dostatecznie dużo wody, mocz powinien być prawie przezroczysty. Jeśli jest ciemny, ma ostry zapach lub opada na dół, powinnaś zwiększyć przyjmowanie płynów.

Spróbuj terapii cytrusowej.

Wąchaj plasterek cytryny. Niektóre kobiety w ciąży utrzymują, że pomaga im to w pozbyciu się porannych wymiotów. Możesz także spróbować pić napój zawierający cytrynę, lub zwykłą wodę z dodatkiem tego cytrusa.

Ponadto, możesz spróbować zetrzeć odrobinę skórki grejpfruta, pomarańczy lub mandarynki i dodać do herbaty. Pamiętaj jednak, by zmyć ze skórki nagromadzony osad.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Planowanie ciąży

Planowanie ciąży

Autorem artykułu jest Abete

Jeśli planujesz zajście w ciążę, dobrze jeśli się do niej odpowiednio przygotujesz. To co jest najważniejsze, to zadbanie o swoje zdrowie i komfort psychiczny w tym czasie, umocnienie relacji z partnerem i rodziną, a także zadowolenie ze stabilizacji zawodowej. Stres wynikający z jakiegokolwiek powodu może utrudnić poczęcie dziecka.
Przed rozpoczęciem starań o poczęcie dziecka udaj się na wizytę do lekarza i wykonaj wszystkie badania, m.in. badanie ginekologiczne, morfologię i oznaczenie grupy krwi oraz badania pod kątem przebytych chorób. Jeśli leczysz się na jakieś schorzenie przewlekłe, np. astmę lub cukrzycę, koniecznie skonsultuj się z lekarzem prowadzącym, który przygotuje cię odpowiednio do ciąży oraz zapisze bezpieczne leki. Przyjmuj codziennie przez trzy miesiące przed poczęciem i do końca ciąży suplementację kwasem foliowym, który chroni dziecko przed wadami rozwojowymi układu nerwowego. Odstaw wszelkie używki, w tym alkohol i nikotynę oraz zrezygnuj z picia mocnej kawy. Zmień także nawyki żywieniowe na rzecz uregulowanego jadłospisu, który zawiera dużo świeżych i pełnowartościowych produktów. Nie jedz słodyczy, posiłków bardzo tłustych i ciężkostrawnych.
Wyeliminuj ze swojego otoczenia sytuacje stresowe. Ureguluj swoją pracę zawodową, a także wyjaśnij wszystkie dręczące się sytuacje ze znajomymi, rodziną i współpracownikami, zwłaszcza z mężem. Pamiętaj, że stres w ciąży szkodzi nie tylko tobie, ale także i twojemu dziecku. Jest ono zdecydowanie częściej narażone na niedotlenienie w środowisku wewnątrzmacicznym, jeśli matka znajduje się pod presją. W jej organizmie zostaje wówczas uwolnionych za dużo hormonów stresu – kortyzolu, adrenaliny i noradrenaliny – które upośledzają transport krwi do łożyska, obkurczając naczynia krwionośne. Naukowo udowodniono także, że czynnik psychiczny jest odpowiedzialny za trudności z poczęciem dziecka.
Odstaw stosowane środki zapobiegające ciąży, zwłaszcza istotne jest, by przerwać terapię hormonalną również odpowiednio wcześniej, najlepiej na dwa, trzy miesiące. Antykoncepcja a ciąża nie idą w parze jedynie poprzez zaprzestanie stosowania, ponieważ organizm kobiety musi przywrócić jajnikom zdolność do czynności owulacyjnej. Aby układ hormonalny się wyregulował, potrzeba trochę czasu, inaczej możesz napotkać trudności lub zajść w ciążę mnogą. W tym czasie możesz stosować prezerwatywy bądź posługiwać się naturalnymi metodami planowania poczęcia, aż do momentu gdy twój organizm, a także ty i twój partner będziecie gotowi do powiększenia rodziny.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rzeczy potrzebne w czasie porodu

Rzeczy potrzebne w czasie porodu

Autorem artykułu jest Abete

Zbliża się czas porodu, przygotowujesz więc torbę, którą zabierzesz do szpitala. Warto wiedzieć, co należy do niej spakować, bo poza ubraniami dla ciebie i dziecka, kosmetykami i dokumentami, dobrze jest uwzględnić kilka  rzeczy, które mogą okazać się pomocne w czasie oczekiwania na rozwiązanie oraz podczas samej akcji porodowej.
Pod koniec 7. miesiąca można zacząć się pakować. Osobno spakuj rzeczy dla siebie, dla dziecka i dokumenty, abyś w razie potrzeby nie musiała przeszukiwać jednej wielkiej torby w poszukiwaniu dowodu osobistego. Jeśli twój partner będzie obecny przy porodzie, powinien także wiedzieć, co gdzie się znajduje, by sam mógł w razie konieczności odnaleźć istotne rzeczy. Przygotowany bagaż będzie czekał na właściwy moment, tak aby nie musieć się o niego martwic, gdy tylko rozpocznie się akcja porodowa.
Przede wszystkim zgromadź dokumenty. Będzie ci potrzebny dokument tożsamości, ubezpieczenie, numer NIP pracodawcy oraz karta przebiegu ciąży. Przydadzą się także wyniki wszystkich badań, jakie miałaś do tej pory wykonywane – grupa krwi oraz, jeśli istnieje konflikt serologiczny, badanie na obecność przeciwciał anty Rh, zaświadczenie o szczepieniu na WZW typu B lub badanie krwi na nosicielstwo antygenu wirusa tej choroby. Wszystkie wyniki badań USG wykonywane w czasie ciąży, odczyn VDRL, wynik badania na obecność HIV, posiew z przedsionka pochwy i odbytu w kierunku Streptoccocus agalactiae wykonany po 35. tygodniu ciąży.
Co wziąć do szpitala na poród? Przyszłej mamie przydadzą się dwie koszule, szlafrok lub rozpinany sweter, kapcie i ciepłe skarpetki. Towarzyszącemu tacie w szpitalu dadzą zestaw ochronny, czyli fartuch i ochraniacze na buty, ale warto wziąć sobie także kapcie z domu. Zwłaszcza, że najczęściej sale do porodów rodzinnych umożliwiają pozostanie w cywilnym stroju osobom towarzyszącym. Nie wolno zapomnieć o wodzie, sokach, czekoladzie i czymś do przekąszenia, ponieważ kobieta podczas porodu musi jeść i pić, zważywszy, że szybko się odwadnia.
Przydadzą się także akcesoria higieniczne, jak chusteczki i pieluchy jednorazowe, woda w sprayu do odświeżania twarzy, pomadka do ust, olejek lub oliwka do masażu, opaska lub gumka do włosów. Jeśli czeka cię poród naturalny, to pomocne w czasie bólów porodowych będą dwie piłki tenisowe włożone do skarpetki służące do masażu pleców, termos z kostkami lodu i termofor owinięty w poszewkę do wykonywania okładów. Do szpitala można także zabrać ulubioną książkę czy płytę, tak aby urozmaicić sobie czas oczekiwania na rozwiązanie lub zrelaksować się w czasie porodu. Z tego powodu niektórzy biorą także maskotkę na szczęście.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nepal

Prawidłowa masa ciała w ciąży

Prawidłowa masa ciała w ciąży

Autorem artykułu jest Abete

Prawidłowa masa ciała sprzyja poczęciu dziecka i utrzymaniu zdrowej, donoszonej ciąży. Otyłość występująca przed zapłodnieniem może przyczynić się do poważnych trudności zdrowotnych przyszłej matki. Zwiększa bowiem ryzyko cukrzycy, chorób naczyń krwionośnych oraz serca.
Okres ciąży jest oczywiście związany z regularnym przybieraniem na wadze, ale tylko część naddanych kilogramów stanowi tkanka tłuszczowa kobiety. Na ich sumę składa się głównie: masa płodu, masa łożyska z błonami płodowymi, objętość płynu owodniowego, masa powiększonej macicy, przyrost objętości krwi, masa powiększonych piersi, objętość zatrzymanych w organizmie płynów (obrzęki wokół kostek i nóg). Prawidłowo w ciąży można przybrać około 11–16 kg, w zależności od wagi przed poczęciem. Optymalnie polega to na zwiększeniu masy ciała o 20%, czyli średnio 13 kg. W pierwszym trymestrze wiele kobiet chudnie ze względu na wymioty i mdłości, do końca drugiego trymestru powinno się przybrać 7 kilogramów, a w trzecim 5.
Naturalnie przyszła matka powinna spożywać bardziej kaloryczne posiłki, ale nie oznacza to, że ma jeść za dwóch. Powinna stosować dietę opartą na zbilansowanych proporcjach produktów z unikaniem rzeczy ciężkostrawnych, słodyczy i tłuszczów zwierzęcych. Komitet Żywienia człowieka PAN zaleca, by od drugiego trymestru zwiększać kaloryczność posiłków o 300 kcal, czyli dziennie spożywać około 2300–2800 kcal w zależności od intensywności wykonywanej pracy. Przepisy dla kobiet w ciąży powinny zawierać więcej białka wysokiej jakości biologicznej, wapnia i żelaza. Należy także pamiętać o suplementacji kwasem foliowych, który chroni dziecko przed wadami rozwojowymi układu nerwowego.
Kobiety otyłe mogą mieć trudności z poczęciem dziecka, a te, które przybierały nadmiernie w ciąży są narażone na cukrzycę typu 2, nadciśnienie indukowane ciążą, stan przedrzucawkowy i rzucawkę oraz choroby serca. Przed rozpoczęciem starań o dziecko warto wyrównać masę swojego ciała. Orientacji w tym temacie dodaje posłużenie się kalkulatorem BMI, czyli indeksem masy ciała. Body mass index określa się jako stosunek masy ciała do kwadratu jego wysokości. Światowa Organizacja Zdrowia na jego podstawie ocenia stopnie otyłości u człowieka. Wartości mieszczące się w przedziale od 18,5 do 24,9 kg/m2 to prawidłowa masa ciała, powyżej 25 mówi się o nadwadze, a poniżej 18,5 o niedowadze. Wyniki obliczeń 30–34,9 wskazują na otyłość I stopnia, 35–39,9 II stopnia, wartość powyżej 40 kg/m2 mówi o skrajnej otyłości III stopnia. Kobieta planująca poczęcie powinna znajdować się w normie.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ile trwa prawidłowa ciąża u człowieka?

Ile trwa prawidłowa ciąża u człowieka?

Autorem artykułu jest Abete

Powszechnie uważa się, że ciąża u człowieka trwa 9 miesięcy kalendarzowych i dzieli się na trzy trymestry. Jednak lekarze podczas wizyt kontrolnych liczą wiek ciążowy według tygodni. Zakłada się, że na prawidłowy rozwój dziecka potrzeba ich 40. Prawdą jest jednak, że od poczęcia do narodzin mija około 266 dni, czyli… 38 tygodni. 
Rozbieżności w sposobie obliczania długości ciąży oraz terminu porodu są związane przede wszystkim z niemożliwością ustalenia dokładnej daty poczęcia dziecka. Dlatego za początek ciąży uważa się umownie datę ostatniej miesiączki. Na jej podstawie właśnie wyznacza się dzień rozwiązania stosując starą, bo XVIII-wieczną, regułę Negellego. Reguła Negellego jest matematycznym działaniem, w którym do daty pierwszego dnia ostatniej miesiączki dodaje się 7 dni, odejmuje 3 miesiące i dodaje rok. Przewidziana jest ona jednak dla kobiet mających cykle 28-dniowe, a w praktyce takich jest niewiele, dlatego zasada nie sprawdza się u osób o nieregularnych cyklach. W efekcie tylko 5% ciężarnych rodzi swoje pociechy w matematycznie ustalonym terminie.
Tak obliczony termin porodu jest odległy od ostatniego cyklu miesiączkowego o 40 tygodni. Jeśli jednak był to cykl, w którym owulacja nastąpiła z różnych powodów kilka dni wcześniej lub później, różnica w terminie porodu może się wahać o dwa tygodnie. Dlatego uważa się że fizjologiczny poród ma miejsce między 38. a 42. tygodniem ciąży. Najczęściej większą orientację w rozwoju ciąży daje badanie USG. Lekarz podczas wykonywania zabiegu mierzy parametry ciała płodu i na tej podstawie ocenia jego wiek, dzięki czemu bardziej trafnie może wskazać spodziewaną datę porodu. Jednocześnie sprawdza, czy dziecko rozwija się prawidłowo.
Na wielu portalach dotyczących spraw związanych z rodzicielstwem można zapoznać się z kalendarzem ciąży, który liczy właśnie 40 tygodni. Pierwsze dwa tygodnie przypisane są krwawieniu miesiączkowemu oraz niepłodności przedowulacyjnej, do zapłodnienia natomiast dochodzi w trzecim tygodniu. Podręczniki opisujące rozwój człowieka w łonie matki przeznaczone dla specjalistów za pierwszy tydzień ciąży uznają jednak tydzień poczęcia, ale publikacje dla matek trzymają się wersji popularnej. Tę bowiem stosują lekarze podczas wizyt i z tą przyszłe matki są zaznajomione korzystając z różnego rodzaju porad. Wniosek z tego jest taki – obliczanie długości ciąży i terminu porodu jest umowne, nie należy się trzymać kurczowo ustalonych dat. Nie trzeba się także martwić porodem kilka dni przed lub po terminie, jeśli tylko stan dziecka i matki jest dobry.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zmagając się z niepłodnością

Zmagając się z niepłodnością

Autorem artykułu jest Kasia Nowak

Współczesny tryb życia, nieodpowiednia dieta, stres, kuracje hormonalne oraz niektóre popularne schorzenia sprawiają, że coraz więcej par zmaga się z niepłodnością. Jak grzyby po deszczu powstają kolejne kliniki niepłodności, a zrozpaczeni młodzi ludzie latami walczą o potomstwo.

Oswoić się z niepłodnością

Niektóre pary nie mogą pogodzić się z faktem, że dotknęła je niepłodność. Walka o dziecko jest długotrwała, kosztowna i trudna emocjonalnie. Niekiedy stres jest tak silny, że młodzi ludzie nie potrafią poradzić sobie z natłokiem myśli, niespełnionymi nadziejami, badaniami lekarskimi i kolejnymi nieudanymi próbami. Szukając pomocy i wsparcia oraz chcąc podzielić się swoim doświadczeniem często odwiedzają różne portale dla rodziców, który jednoczy ludzi zmagających się z podobnymi kłopotami. Wsparcie osób mających takie same przeżycia jest nieocenione. Dodaje sił, napawa optymizmem i sprawia, że walka o dziecko staje się, choć odrobinę łatwiejsza.

Przyczyny niepłodności

Przyczyny kłopotów z zajściem w ciążę mogą leżeć zarówno po stronie kobiety, jak i po stronie mężczyzny. Szacuje się, że obecnie za 35% przypadków niepłodności odpowiada kobieta, za kolejne 35% odpowiada mężczyzna, u 10% par wina leży po stronie obojga, a w pozostałych 20% przyczyna niepłodności jest nieznana. Do najczęstszych przyczyn problemów z zajściem w ciążę należą: cukrzyca, schorzenia tarczycy, zespół policystycznych jajników lub endometrioza u kobiet, otyłość, anoreksja, impotencja oraz wodniaki lub urazy jąder u mężczyzn. Na niepłodność mają także wpływ: nieodpowiednia dieta, stres, używki, siedzący tryb pracy, przegrzewanie jąder oraz choroby zakaźne, które przeszliśmy w dzieciństwie.

Jeśli przez rok regularnego współżycia nie dojdzie do zapłodnienia partnerzy powinni poszukać pomocy u specjalisty. Lekarz przeprowadzi szczegółowy wywiad medyczny i zleci wykonanie stosownych badań. Planując poczęcie należy mieć także na uwadze fakt, że nasz zegar biologiczny nie jest sprzymierzeńcem w walce o dziecko.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Twins rollercoaster.

Kiedy należą się alimenty?

Kiedy należą się alimenty?

Autorem artykułu jest Michał Pieróg

Rozwód często oznacza konieczność płacenia alimentów. Alimenty zazwyczaj kojarzą się z opłatami zasądzonymi na małoletnie dzieci, ale obowiązek alimentacyjny względem siebie może też ciążyć na rozwodzącej się parze. Kiedy można się o takie alimenty ubiegać i jak wygląda kwestia alimentów na dziecko lub na dzieci?
Wysokość alimentów w przypadku każdego rozwodu ustalana jest indywidualnie i zależy od (usprawiedliwionych) potrzeb strony, która ubiega się o przyznanie jej alimentów z jednej strony i od możliwości drugiej. Sąd ustalając wysokość i zasadność płacenia alimentów bierze pod uwagę te wszystkie parametry. Nie ma tu żadnych ryczałtowych opłat ani tabel, z których wynikałoby ile należy w jakiej sytuacji płacić. W przypadku, gdy rozwód dotyczy pary, która ma dzieci, ustalane są też alimenty na dzieci, sąd musi brać pod uwagę zapewnienie im odpowiednich warunków do życia, wychowania i wykształcenia aż do czasu gdy się usamodzielnią. Obowiązek alimentacyjny na dzieci nie wygasa wraz z ukończeniem przez nie osiemnastu lat. Jeśli zdecydują się one dalej kontynuować naukę, mogą liczyć na alimenty aż do momentu skończenia studiów.
By sąd mógł ustalić wysokość płaconych alimentów, obie strony powinny dostarczyć sądowi dowodów, które uzasadnią, że ich roszczenia się są bezpodstawne. Tymi dowodami mogą być rachunki, które pokazują koszty na przykład kształcenia dziecka, zaświadczenia o wziętych pożyczkach, zaświadczenia o zarobkach, posiadanym majątku (na przykład nieruchomościach na wynajem). Ważne dla sądu mogą być też na przykład dyplomy, zaświadczenia ze szkoły lub z dziekanatu o kontynuowanej nauce czy dokumenty poświadczające stan zdrowia. Przydać się mogą też zeznania podatkowe.
Obowiązek alimentacyjny nie dotyczy tylko rodziców i dzieci. Dziadkowie mogą oczekiwać alimentów od swoich wnuków. Działa to też w drugą stronę.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przepis na odpowiedzialną mamę

Przepis na odpowiedzialną mamę

Autorem artykułu jest marta modzelewska

Każda mama chce jak najlepiej przygotować się na powitanie swojego maluszka. Od pierwszych tygodni ciąży zdrowo się odżywia, regularnie odwiedza lekarza, czyta setki poradników, biega do szkoły rodzenia, urządza pokoik dziecięcy i kompletuje wyprawkę.
Często jednak zapomina o najważniejszym, czyli zabezpieczeniu zdrowia i przyszłości dziecka.
Dwie kreseczki na teście ciążowym, niby tak niewiele, a jednak diametralnie zmieniają życie kobiety. Od momentu, kiedy się pojawiają, nic już nie jest takie samo. Przyszła mama jest tego świadoma i dlatego chce jak najlepiej przygotować się do dnia, gdy jej rodzina się powiększy.
Najlepszy prezent dla dziecka
Ciąża to czas pełen emocji, planów i nadziei, że oto daje się dziecku wszystko, co najlepsze. Przyszli rodzice skupiają się na kompletowaniu dziesiątek ubrań, zabawek, pieluszek, wózka, fotelika do samochodu i innych akcesoriów niezbędnych dla malucha. Pojawienie się nowego członka rodziny wiąże się, zwłaszcza na początku, ze znacznymi wydatkami. Rodzice stają więc przed dylematem, jak zaplanować domowy budżet. Powstaje pytanie, które akcesoria są niezbędne, a z których można zrezygnować. Z pomocą przychodzą liczne magazyny, programy telewizyjne i reklamy. Jeśli dodamy do tego porady teściowej, pani z osiedlowego sklepu czy ulubionej fryzjerki – lista rzeczy „do zrobienia” i „do kupienia” wydłuża się w zastraszającym tempie. Ale to nie koniec. Przed przyszłymi rodzicami pojawia się kolejny dylemat, jak zabezpieczyć przyszłość finansową ich maleństwa. Wybrać konto oszczędnościowe czy polisę posagową? Wraz z kolejnymi miesiącami ciąży przybywa pytań i wątpliwości.
Każda mama stara się zapewnić dziecku jak najlepsze warunki rozwoju oraz zabezpieczyć jego przyszłość. Rodzi się jednak pytanie, czy w całym tym zakupowym zamieszaniu nie zapomina o tym, co jest najcenniejsze? Nie ma przecież lepszego prezentu dla maluszka, niż zadbanie o jego zdrowie. Przyszli rodzice muszą pamiętać, że żaden, choćby najdroższy wózek czy polisa nie są w stanie zagwarantować zdrowia ich pociechy. Dlatego jeszcze przed narodzinami powinni pomyśleć o zabezpieczeniu przyszłości swojego dziecka. Możliwość taką daje pobranie i zdeponowanie krwi pępowinowej w rodzinnym banku, np. Polskim Banku Komórek Macierzystych.
Cenny skarb krwi pępowinowej
Na Zachodzie już od dłuższego czasu można zauważyć modę na bankowanie krwi pępowinowej. Przyszłe mamy coraz częściej, zamiast o kolejne drogie gadżety, proszą rodzinę o wykupienie w wybranym banku rodzinnym usługi pobrania krwi pępowinowej. Dzięki temu mają pewność, że w momencie wystąpienia potrzeby ratowania życia ich dziecka, cenna krew pępowinowa będzie dostępna w każdej chwili. Pierwsze jaskółki tego światowego trendu są już widoczne w Polsce.
Gdy ponad 20 lat temu odkryto niezwykły skarb ukryty w krwi pępowinowej, stało się jasne, że czeka nas medyczna rewolucja. Mowa o komórkach macierzystych, których źródłem jest m.in. krew pępowinowa. To właśnie one mogą pomóc przyszłym rodzicom zadbać o zdrowie ich dziecka. Komórki macierzyste mają unikalne zdolności do przekształcania się w inne komórki, z których zbudowane są tkanki człowieka. Dzięki swoim niezwykłym właściwościom mogą leczyć chore organy. Do niedawna komórki macierzyste pozyskiwane były wyłącznie ze szpiku i krwi obwodowej. Dziś to już przeszłość, a wraz ze wzrostem świadomości rodziców rośnie liczba zdeponowanych komórek macierzystych z krwi pępowinowej. Obecnie każda mama ma możliwość pobrania i przechowywania krwi pępowinowej swojego dziecka w tzw. banku rodzinnym.
Przechowywana krew może posłużyć w przyszłości nie tylko dziecku, od którego została pobrana, lecz również osobom z jego najbliższej rodziny (np. rodzeństwu). Poczucie bezpieczeństwa, jakie daje możliwość przechowywania i wykorzystywania krwi pępowinowej do terapii różnych członków rodziny, jest nie do przecenienia – mówi dr Tomasz Baran z Polskiego Banku Komórek Macierzystych.
Rodzice często kojarzą pobieranie krwi pępowinowej z pobieraniem szpiku. Nic bardziej mylnego. Najważniejsza różnica polega na tym, że pobranie krwi pępowinowej jest możliwe tylko raz, podczas porodu. Cały proces jest krótki, bezbolesny (zarówno dla matki, jak i dziecka) oraz niezaburzający przebiegu porodu. Krew pobierana jest przez położną tuż po narodzinach, czyli po odcięciu pępowiny. Dlatego też ani mama, ani jej maluszek nie czują nawet, że cenne komórki macierzyste zostały właśnie pozyskane. Następnie, odpowiednio zabezpieczone, trafiają do banku komórek macierzystych, gdzie w temperaturze -190˚C czekają do dyspozycji rodziców.
Pomyśl już dziś
Mimo wielu starań i przygotowań rodzice nie są w stanie wszystkiego przewidzieć. Może się zdarzyć, gdy ich maleństwo zacznie poważnie chorować, jedynym ratunkiem okaże się wykorzystanie w leczeniu komórek macierzystych. Większość rodziców nadal nie wie, że terapię komórkami macierzystymi powszechnie stosuje się w hematologii, onkologii i leczeniu chorób układu krwiotwórczego. Pełna lista chorób liczy ponad 70 pozycji. Ponadto naukowcy stale odkrywają nowe możliwości tych cennych komórek.
Ostatnie badania nad terapią komórkami macierzystymi dowodzą, że już wkrótce uda się opracować leki na kolejne choroby, m.in. raka, cukrzycę typu I, chorobę Parkinsona, chorobę Alzheimera czy niewydolność serca. Dlatego zabezpieczenie krwi pępowinowej daje możliwość przygotowania się na najtrudniejsze wyzwania, przed jakimi być może przyjdzie stanąć rodzicom i ich dziecku – podkreśla dr Tomasz Baran z PBKM.
Komórki macierzyste nazywane są medycyną XXI wieku. Terapia z ich wykorzystaniem to jedna z najszybciej rozwijających się gałęzi medycyny. Rodzice, którzy już dziś pomyślą o zabezpieczeniu krwi pępowinowej dziecka, będą mogli wykorzystać szansę, jaką przyniosą kolejne odkrycia. Kto wie, być może ta jedna decyzja uratuje w przyszłości życie ich dziecka? Dlatego przygotowując się na powitanie maluszka, powinni zastanowić się, czy jest coś cenniejszego niż jego zdrowie.
---

Polski Bank Komórek Macierzystych

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Markowe ubrania dla dzieci – czy warto kupować?

Markowe ubrania dla dzieci – czy warto kupować?

Autorem artykułu jest Kazimiera Częstowojna

Markowe ubrania… Kiedy pada takie określenie, pierwsze co przychodzi nam na myśl, to skojarzenia z ubraniami dla dorosłych. Kupujemy firmową odzież sportową, rękawiczki, torby, czy buty znanej marki.
Wielu z nas, zwłaszcza ci, którzy nie mają potomstwa, zapomina o tym, że markowe ubrania to również cała gałąź odzieży produkowana dla dzieci i młodzieży. Na rynku istnieje wiele firm specjalizujących się w tej produkcji i stoi przed nimi nie lada wyzwanie. Przecież dzieci to właśnie ta grupa konsumentów, która jest najbardziej wymagająca. Wiele osób uważa, że nie warto zaopatrywać dzieci w drogie ubrania. Maluchy szybko rosną, ich ciało się zmienia, a więc ubrania nie będą służą im długo. Poza tym, szybko je niszczą, plamią, a taka odzież nadaje się potem tylko do noszenia w domowym zaciszu. Oczywiście sporo jest w tym prawdy, ale czy kupując markowe ubrania myślimy jedynie o metce? Ubrania dla dzieci są dostępne również po niższych cenach, ale czy ubierając w nie swoje dzieci mamy pewność, że są to ubrania najwyższej jakości?
Każdy rodzic wie, że w przypadku dzieci, szczególnie tych małych, powinniśmy unikać tkanin sztucznych, syntetycznych, gdyż mogą powodować odparzenia, stany alergiczne i nadmierną potliwość. Kupując markowe ubrania mamy pewność, że są one uszyte z materiałów najwyższej jakości, a więc tego typu przykre sytuacje na pewno nas nie spotkają. Kiedy skusimy się na bluzkę za parę złotych nawet dla siebie, widzimy co dzieje się z nią już po pierwszym praniu, co więc powiedzieć o odzieży dziecięcej, która naprawdę wiele przechodzi. Codzienne pranie, rozciąganie, odplamianie to zabiegi, które przetrzymają tylko dobre gatunkowo ubrania.
Kolejnym ważnym argumentem przy wyborze tego typu garderoby jest wygoda. Ci, którzy mają dzieci zapewne wiedzą, jak reagują kiedy coś je uwiera, jest za grubo przeszyte, bądź wystają nitki… Po co więc kupować coś niesprawdzonego, lub z niewiadomego źródła, kiedy prawdopodobnie nasze dziecko i tak tego nie ubierze.
Markowe ubrania to także bardzo ważny element garderoby nastolatków. Podążając za modą, oraz za swoimi rówieśnikami chcą im dorównać, poczuć się komfortowo no i przede wszystkim być zaakceptowanym w grupie. Kupując firmową odzież wcale nie musimy za nią słono zapłacić. Warto odwiedzać sklepy internetowe, bądź od czasu do czasu zaglądać na wyprzedaże i przeceny.
---

Answear.com: markowe ubrania online

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rodzice popełniają błędy podczas montażu fotelików samochodowych

Rodzice popełniają błędy podczas montażu fotelików samochodowych

Autorem artykułu jest anna kowalska redaktor

 Przepisy kodeksu drogowego zobowiązują rodziców do przewożenia dziecka w foteliku samochodowym, jeśli dziecko ma poniżej dwunastu lat, a jego wzrost nie przekracza 150 cm.

Te same regulacje prawne zabraniają przewozu dziecka w foteliku samochodowym tyłem do kierunku jazdy, na przednim siedzeniu pojazdu posiadającego poduszkę powietrzną dla pasażera.

Coraz więcej rodziców zdaje sobie sprawę z tego, że bezpieczeństwo ich dzieci znajduje się w ich rękach. Na rynku znajduje się wiele modeli fotelików samochodowych dla dzieci. Jednak zakup produktu dopasowanego do wagi oraz wzrostu dziecka to zaledwie połowa sukcesu.

Równie istotne jest odpowiednie zamontowanie fotelika w samochodzie. Błędy popełnione podczas montażu sprawiają, że fotelik samochodowy po prostu nie spełnia swojej funkcji. W związku z tym warto poznać najpowszechniejsze pomyłki przy montażu fotelików samochodowych.

Bardzo często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że fotelik zostaje umieszczony w niewłaściwym miejscu w aucie. Na bezpieczeństwo naszych pociech negatywny wpływ ma także zbyt luźne przymocowanie fotelika do siedzenia pojazdu.

Wielu rodziców lekceważy czytanie instrukcji obsługi, uważając tę czynność za czasochłonną i zbędną (jak się okazuje, bardzo niesłusznie). Rodzicom sporo problemów spełnia także uprząż fotelika samochodowego - zdarza się, że jest ona niewłaściwie uregulowana lub nie zapięta dostatecznie ściśle. Kolejnym błędem jest pozostawienie poprzekręcanej uprzęży.

Co można zrobić, aby zyskać pewność, że fotelik samochodowy naszego dziecka jest odpowiednio zamontowany, a w związku z tym gwarantuje bezpieczeństwo podczas jazdy?

Pierwszym krokiem powinno być uważne prześledzenie instrukcji obsługi. Warto również skorzystać z fachowych porad pracowników sklepów z akcesoriami dla dzieci.

W sieci znajduje się sporo filmików instruktażowych, które również mogą stanowić cenne źródło wskazówek.

Nowością w naszym kraju są punkty, w których można dokonać inspekcji fotelika samochodowego (lista punktów znajduje się w Internecie). Pracujący tam specjaliści sprawdzą poprawność montażu fotelika oraz odpowiedzą na pytania rodziców. Służą radą i pomocą, mogą również podpowiedzieć, kiedy należy wymienić fotelik samochodowy oraz od kiedy można bezpiecznie przewozić dziecko przodem do kierunku jazdy.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nauka niemowlęcia

Nauka niemowlęcia

Autorem artykułu jest tadam ek

Młodzi rodzice pytani, co robi ich nowo narodzone dziecko, odpowiadają zazwyczaj, że śpi i brudzi pieluszki. W pierwszych miesiącach życia faktyczne potrafi to być jego podstawowe zajęcie, ale w tym samym czasie odbywa się jeszcze bardzo wiele innych, poważnych czynności. I nie chodzi tutaj wcale o jedzenie.
Okres niemowlęctwa jest czasem najszybszego rozwoju człowieka w całym jego życiu. Chociaż zwłaszcza na samym początku może się wydawać, że dziecko się nie bawi, zabawa rozpoczyna się już pierwszego dnia po urodzeniu. Nie jest ona naturalnie podobna do tego, co wyprawiają kilkulatki, ale jest nie mniej ważna.
Zabawki dla niemowląt mogą nam co nieco podpowiedzieć, co właściwie dzieje się w głowie takiego brzdąca. Wszystkie one są bardzo kolorowe, stosunkowo proste, a te lepsze najczęściej grają i się poruszają. Jest to istotne, ponieważ w tym czasie zabawa malucha polega między innymi na próbach chwycenia takiego ustrojstwa. Kończy się to przez długi czas niepowodzeniami i jedyne, co malec w rzeczywistości robi, to wyciąganie rączki w kierunku przedmiotu, połączone zwykle z wydawaniem jakiegoś odgłosu. Tego typu aktywności jest bardzo dużo, chociaż maskowane są one tym, że najczęściej wykorzystywane zabawki dla niemowląt to po prostu ich oczy, uszy, buzie, rączki i nóżki. Na tym etapie uczą się one bowiem dopiero kontrolowania swojego ciała i właściwego wykorzystywania zmysłów.
Wszystko to będzie im potrzebne później do odkrywania świata i wreszcie nauki poruszania się po nim. Zabawki dla niemowląt na tym etapie rozwoju muszą być skonstruowane tak, by równocześnie stymulować wszystkie umiejętności, które dziecko zdobywa. Muszą koniecznie też przyciągać uwagę ponieważ, niemowlę szybko się nudzi i rozprasza. Jeśli zabawka się spisze, my będziemy mieli spokój, a nasza pociecha nie tylko będzie sie rozwijała, ale także będzie miała uciechę.
---

Ps: Zobacz jakie zabawki dla niemowląt można kupić w sklepach internetowych.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zagrożenia ze strony zabawek

Zagrożenia ze strony zabawek

Autorem artykułu jest tadam ek

Mówienie o zagrożeniu płynącym ze strony czegoś tak niewinnie wyglądającego jak zabawki dla dzieci może wydawać się trochę przesadzone lub po prostu dziwne, lecz tak jak każdy inny wyrób przemysłowy, zabawki dla dzieci mogą być niebezpieczne.

Teoretycznie powinniśmy być bronieni przed każdym niebezpieczeństwem płynącym z dowolnego źródła poprzez europejski certyfikat jakości, który musi się pojawić na każdym tego typu produkcie wprowadzanym do sprzedaży. Niestety w praktyce jest tak, że nie wszystkie zabawki dla dzieci taki certyfikat posiadają, nie wszystkie otrzymały go w sposób prawidłowy, niektóre w zasadzie w ogóle nie są zabawkami, a w pewnym zakresie mamy też do czynienia ze zwykłym błędem w procesie produkcji, którego nigdy nie da się uniknąć w 100%. 

Zabawki dla dzieci bezpośrednie zagrożenie mogą nieść przede wszystkim w związku z wykorzystanymi w nich materiałami i substancjami, które mogą być szkodliwe dla zdrowia. W szczególności nie wolno kupować zabawek, o których wiemy, że są tanimi podróbkami droższych produktów. Są one zawszy tworzone przy pomocy tańszych surowców, których efekt może być nie do przewidzenia. Mogą one wywoływać alergie, złuszczać się i być zjadane przez dzieci, być łatwopalne lub szkodliwe na jeszcze 1.000 innych sposobów. Dokładnie te same zastrzeżenia trzeba mieć jeśli chodzi o zabawki dla dzieci, które są produkowane jako tak zwane przedmioty kolekcjonerskie. Nie przechodzą one bowiem żadnych testów i ich producenci nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za ewentualne problemy dziecka w kontakcie z zabawkami. Przeznaczone są one, jak sama nazwa wskazuje, dla kolekcjonerów nabywających je do postawienia na półce czy wykorzystywania w dowolny inny sposób, ale przez osobę pełnoletnią i w pełni świadomą wszelkich potencjalnych zagrożeń.

---

Zobacz które zabawki dla dzieci są bezpieczne.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak się odżywiać podczas karmienia piersią, by zmniejszyć ryzyko wystąpienia kolki u maleństwa?

Jak się odżywiać podczas karmienia piersią, by zmniejszyć ryzyko wystąpienia kolki u maleństwa?

Autorem artykułu jest Anisa Goździewicz

Jeśli zauważyłaś u swojego dziecka problemy z brzuszkiem, a karmisz go piersią, być może zmiana Twojej diety pozwoli mu troszkę odpocząć od problemów trawiennych. 

Karmiąca mama powinna szczególną uwagę wrócić na dietę, gdyż niektóre składniki pokarmu matki przechodzą do jej mleka. Składniki te mogą być źle tolerowane przez układ pokarmowy maluszka, który na początku jest jeszcze niedojrzały i bardzo wrażliwy.

Jak powinna dokładnie wyglądać dieta „świeżej” mamy?

Przez pierwsze tygodnie mama powinna wybierać produkty z poniższych przykładów.

ŚNIADANIE:

- sałata, rzodkiewka,
- serek grani, sery topione, masło, 1 mleczny produkt dziennie (jeśli maleństwo nie ma skazy białkowej),
- do 2 jajek w ciągu tygodnia (jeśli maleństwo nie jest uczulone na białko kurze),
- chleb, bułki,
- dżem (uwaga na dżemy truskawkowe – uczulają, śliwkowe – można, ale w małych ilościach),
- kiełbasa, wędliny chude (jeśli robicie wędliny sami, nie używajcie soli peklowej, najlepiej ugotować lub upiec samemu mięso i kroić na kanapki, kupne wędliny mają dużo azotanów i soli)
OBIADY:
1) ZUPY – na bazie rosołu (bez kalafiora i fasolki):
- krupnik, rosół, barszcz ukraiński, biały żurek, pomidorowa, warzywna
2) KASZE, RYŻ, ZIEMNIAKI, BROKUŁY (ostrożnie), MARCHEWKA, MAKARONY
3) MIĘSO:
- mięso najlepiej gotowane,
- jeśli kotlety to smażone i duszone,
- ryby
PODWIECZOREK:
- galaretka owocowa,
- jeśli owoce to na początku jedynie jabłka i morele, (później dodajemy owoce miękkie typu: porzeczki i kilka gronek winogron),
- owoce suszone do 2 dziennie (najlepiej rano na czczo)
NAPOJE:
- należy pić co najmniej 1,5 litra wody niegazowanej dziennie,
- jeśli soki to: jabłkowy, morelowy, porzeczkowy – rozcieńczone z wodą,
- herbaty: z rumianku, mięty, owocowe.

PRODUKTY ZAKAZANE:
- alkohol,
- owoce cytrusowe, truskawki (powodują alergie u dziecka)
- kakao, czekolada, orzeszki ziemne, miód,
- gotowe przyprawy zawierające glutaminian sodu,
- fast food.
Początkowo rezygnujemy z warzyw strączkowych, gdyż mogą powodować kolki u maleństwa.
Po czasie dodajemy 1 produkt, którego nie ma na liście wyżej wymienionych (np. banana)  i obserwujemy dziecko przez kilka dni, czy nie występuje uczulenie lub kolki. Jeśli wszystko jest w porządku, możemy dodać do własnego menu kolejny nowy składnik.
W razie jakichkolwiek wątpliwości skonsultuj się ze swoją położną lub pediatrą dziecka.
Powodzenia :)
---

Anisa Goździewicz
Ciąża, poród, noworodek, niemowlę, dziecko


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Bezcenne chwile z maluszkiem

Bezcenne chwile z maluszkiem

Autorem artykułu jest Weronika Konopelska

To naturalne,  że dziecko z każdym dniem staje się coraz bardziej ciekawe świata i swojego otoczenia. Najprzyjemniejszym i najprostszym sposobem nauki jest zabawa. Więc bawmy się z naszymi pociechami.
Wszyscy rodzice chcą, aby ich dzieci były przede wszystkim zdrowe, ale też oczywiście zdolne, aby miały łatwo w życiu i żeby odnosiły same sukcesy. Nasze wsparcie, wsparcie rodziców/opiekunów jest dla dziecka bezcenne. Sprawia, że maluszki są szczęśliwe również w przyszłości, no i mogą rozwijać swoje talenty.
Baw się z dzieckiem jak najwięcej

Spędzaj z maleństwem jak najwięcej czasu, bo wspólna zabawa dostarcza różnorodnych bodźców, pobudza wyobraźnię, rozwija umiejętności i poszerza wiedzę o świecie.

Noś, głaszcz, całuj, przytulaj

Dzięki tym czynnościom dajesz dziecku poczucie bezpieczeństwa, a ono przecież bardzo potrzebuje Twojej bliskości i ciepła. Zmysł dotyku rozwija się najintensywniej w pierwszych miesiącach życia, dlatego wykorzystaj ten czas. W ten sposób budujesz poczucie własnej wartości swojej pociechy.

Uwolnij niemowlaka

Zapewnij dziecku warunki do swobodnego poruszania się. Nie musi ono przecież cały czas leżeć w łóżku, wózku, czy kojcu. Najlepiej jest położyć malucha na podłodze (tak najbezpieczniej), na kocyku lub macie edukacyjnej, a zabawki umieścić poza zasięgiem rączek. W ten sposób malec potrenuje mięśnie i zachęcisz go do przekręcania się na boczki.

Pozwól eksperymentować

Niemowlęta rzucają przedmiotami, jednak nie jest to oznaką złości. W ten sposób poznają związek między działaniem i skutkiem, jaki ono wywołuje, a także właściwości różnych przedmiotów.  Niektóre przecież potrafią narobić dużo hałasu, inne wydają ciekawe dźwięki. Świat jest taki ciekawy.

Szanuj potrzeby dziecka

Niemowlęta,  poza zabawą i kontaktem z rodzicami, potrzebują dużo snu. Wyspane i wypoczęte dziecko samo się obudzi i wtedy nadejdzie czas na zabawę, która daje  tyle radości.

Nie ma potrzeby kupowania drogich zabawek. Nie trzeba być psychologiem i stosować wymyślnych metod wychowawczych. Najważniejsze, by rodzice spędzali czas z dzieckiem, okazywali mu swoją miłość i akceptację.
---

Więcej na www.zwyczajnamama.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Typ osobowości zależny od pozycji dziecka w rodzinie

Typ osobowości zależny od pozycji dziecka w rodzinie

Autorem artykułu jest Liliana

Pozycja dziecka w rodzinie zależy od kolejności jego urodzin, od płci, wieku oraz od wielu innych czynników. Nie ma powszechnie idealnej pozycji dziecka w rodzinie, która sprzyjałaby osiągnięciu najbardziej korzystnych efektów wychowawczych.

Wyniki badań empirycznych wykryły niejednoznaczne zależności między pozycją dziecka w rodzinie a jego zachowaniem się, przystosowaniem społecznym, kierunkiem rozwoju pewnych jego postaw i skłonności. Oto niektóre z tendencji (wg. Alfreda Adlera):

 • dziecko najstarsze, uprzywilejowane jako pierworodne, ponosi z tego powodu wiele ciężarów. Najpierw jako pierwsze doświadcza nadmiernej opiekuńczości, jest ofiarą braku ich doświadczenia. Po przyjściu na świat drugiego dziecka schodzi na plan dalszy, co może stać się przyczyną frustracji i zaburzeń emocjonalnych. Inne obserwowane u tych dzieci cechy to skłonność do pesymizmu, poczucie niepewności i małej wartości własnej, niepokój, a zwłaszcza lęk przed kompromitacją, poczucie odpowiedzialności, agresywność, skłonności do dominowania, przejawiające się w kontaktach z młodszym rodzeństwem.

 • dzieci średnie, urodzone jako drugie lub trzecie z rzędu są w korzystniejszej sytuacji wychowawczej, ze względu na doświadczenia rodziców, którzy pozostawiają im zwykle większą samodzielność i nie rozpieszczają tak jak pierworodnego, także przejawiają mniejszy niepokój o ich zdrowie i życie. Jeżeli różnica wieku jest nieduża, sprzyja to wytworzeniu się stosunków demokratycznych w rodzinie. Te dzieci korzystają w procesie uczenia się ze wzorców dostarczonych przez starsze rodzeństwo, a własne doświadczenie przekazują młodszemu rodzeństwu, przejawiając często postawy opiekuńcze. Dziecko średnie może czuć się zaniedbane i mniej kochane przez rodziców na korzyść młodszego rodzeństwa.

 • dziecko najmłodsze ma z tego tytułu wiele przywilejów. Bywa ono przez rodziców nadmiernie rozpieszczane, otoczone nadmierną troską i wyręczane w najprostszych czynnościach codziennych. Hamuje to rozwój jego samodzielności, czyniąc je kapryśnym. Starsze rodzeństwo lubi okazywać takiemu dziecku swoją władzę, traktować je z góry. Nie bierze się go pod uwagę w rozstrzyganiu jakiś spraw rodzinnych, w rezultacie czego dziecko oczekuje stale specjalnych względów i pomocy innych ludzi, uczy się więc brać od innych, nie dając nic od siebie. Trudno mu się przystosować do grupy.

 • specyficzną sytuację mają jedynacy. Jedynak wychowuje się wyłącznie wśród osób dorosłych, stając się czasem jedynym podmiotem ich uczuć i troski. Typowymi postawami rodziców jedynaków są: nadmierna koncentracja na dziecku, zbytnie ochranianie, przesadne oczekiwania i ambicje wobec jedynaka. Są pozytywne strony bycia jedynakiem. Jeżeli dorośli wychowują go względnie racjonalnie, nie stwarzają sytuacji przeciążających jego układ nerwowy, to ma warunki do szybkiego, a nawet przyspieszonego rozwoju umysłowego w ciągłym kontakcie z dorosłymi, którzy zaspokajają jego ciekawość i zainteresowania. Unika przykrych doznań uczuciowych związanych z rywalizacją z rodzeństwem o względy matki i ojca. Najnowsze badania przeprowadzone przez Józefa Dembowskiego wykazały pozytywny obraz stosunków rodzinnych w rodzinach z jednym dzieckiem. W młodszym wieku szkolnym jedynacy przejawiali silną więź emocjonalną z obojgiem rodziców, zwłaszcza z matką. Jedynacy (zwłaszcza chłopcy) mieli jednak większe niż niejedynacy trudności w przystosowaniu się do pobytu w szkole i do wymagań nauczycieli.

---

Liliana
http://e-przedszkolak.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak wrócić do pracy po urlopie macierzyńskim?

Jak wrócić do pracy po urlopie macierzyńskim?

Autorem artykułu jest Abete

Długa przerwa w pracy nie służy nikomu, a już szczególnie młodym mamom korzystającym z urlopu macierzyńskiego. Powrót do pracy jest trudny, ponieważ zwykle mama rozdarta jest pomiędzy pracę, a dziecko, które pozostało pod opieką innej osoby.
Jak bez szwanku powrócić do pracy po dłuższej nieobecności? Już wybierając się na urlop należy przemyśleć, jak będzie wyglądał powrót do pracy po urlopie macierzyńskim. Młoda mama musi przemyśleć, czy chce korzystać z całego urlopu, który jej przysługuje, czy część odda ojcu dziecka i szybciej powróci do pracy. Ważną kwestą jest również późniejsza opieka nad dzieckiem. Rodzice powinni przedyskutować i przemyśleć, kto, po urlopie mamy, zajmie się dzieckiem. Opcji jest kilka. Maluszka można zapisać do żłobka, gdzie miejsca są jednak ograniczone.
Popularną metodą opieki jest wynajęcie profesjonalnej i zaufanej niani. Z pomocą chętnie mogą ruszyć także babcie, jednak należy pamiętać, że opieka nad wnukiem nie jest obowiązkiem babci, która ma własne życie, a często także pracę zawodową. Można także przemyśleć sprawę opieki nad dzieckiem i skorzystać z urlopu wychowawczego. Wiedząc już, kiedy młoda mama planuje powrócić do pracy, o planach należy powiadomić przełożonego. Jeśli powrót pokrywa się z datą końca przysługującego urlopu, nie jest to konieczne. Jeśli jednak mama zamierza skrócić lub przedłużyć urlop, musi zostać to zgłoszone pracodawcy. Dobrze, jeśli w trakcie urlopu, młoda mama ma kontakt z firmą. Nie muszą to być częste wizyty, jednak pod pretekstem pochwalenia się noworodkiem warto odwiedzić miejsce pracy, aby pokazać, iż nadal zależy nam na stanowisku i chcemy być na bieżąco z sytuacją firmy.
Podczas wizyty dobrze jest omówić z przełożonym warunki powrotu. Niektóre mamy decydują się na pracę w niepełnym wymiarze godzin. Istnieje wiele opcji powrotu, jednak wszystkie muszą zostać przedyskutowane z pracodawcą. Mając jasną sytuację, młoda mama może być spokojna o swoje miejsce pracy. Powrót do pracy jest stresujący dla każdej kobiety. Długotrwała nieobecność odbija się na wydajności, jednak należy szybko wdrożyć się w system pracy. Aby inni pracownicy nie stali się podejrzliwi, należy dobrze wywiązywać się ze swoich obowiązków. Wiele mam popełnia błąd, tłumacząc wszelkie zawodowe potknięcia opieką nad dzieckiem i nadmiarem obowiązków.
Jakiekolwiek spóźnienie lub wcześniejsze wyjścia nie mogą być codziennością. Również tłumaczenie się zmęczeniem i pracą na dwa etaty (w pracy i domu) jest strzałem do własnej bramki. Pracownikom, którzy nie afiszują się swoim życiem prywatnym szybciej wybacza się potknięcia i błędy. Matka wiecznie „zasłaniająca się” dzieckiem szybko podpadnie kolegom z pracy. Jak każdy pracownik, młoda mama ma swoje obowiązki i prawa. Jednym z nich jest przerwa w pracy przysługująca karmiącym mamom. W ośmiogodzinnym systemie pracy, karmiącej matce przysługują dwie półgodzinne przerwy. W ramach udogodnień pracodawcy zgadzają się, aby karmiąca matka połączyła obie przerwy w całość i skończyła dzień pracy po siedmiu godzinach.
Sytuacja jest o wiele bardziej trudna, gdy młoda mama poszukuje pracy po dłuższej przerwie w pracy. Rynek pracy jest ciężki, jednak nie należy się poddawać. Podejmując decyzję o chęci pracy, młoda mama musi postawić sobie cele, jakie chce osiągnąć. Warto przemyśleć swoją sytuację oraz realne szanse zatrudnienia. Dla mam, które długo nie pracowały zawodowo istnieją kluby, w których można uzyskać pomoc oraz wsparcie. Warto zastanowić się nad własną działalnością gospodarczą, zwłaszcza, gdy ma się pomysł na ciekawy biznes.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przebieg ciąży

Przebieg ciąży

Autorem artykułu jest Abete

Już od pierwszego tygodnia ciąży w organizmie kobiety zachodzą zmiany, których celem jest przygotowanie bezpiecznego środowiska dla rozwijającego się dziecka. Początkowe objawy ciąży są trudne do zaobserwowania. Pierwszym symptomem jest brak miesiączki. Wówczas można sięgnąć po test ciążowy.
W pierwszym miesiącu ciąży przyszła mama zazwyczaj nie zdaje sobie jeszcze sprawy ze swojego odmiennego stanu. Wczesną ciążę mogą wykryć kobiety, które planują poczęcie w sposób naturalny. Wówczas mogą dostrzec podwyższoną temperaturę ciała. Dociekliwa i niecierpliwa kobieta ma także szansę wykonać badanie HCG moczu, które jako pierwsze wykrywa zmiany hormonalne. Znając datę pierwszego dnia ostatniej miesiączki oraz długość cyklu miesięcznego, można przy pomocy kalkulatora ciąży poznać przewidywaną datę porodu oraz aktualny tydzień ciąży.
Poza brakiem miesiączki, kolejnym objawem wczesnej ciąży jest bolesność brodawek sutkowych oraz pojawiające się pierwsze nudności poranne. Aby uzyskać pewność i dbać o prawidłowo przebiegającą ciążę, należy się udać do lekarza ginekologa, który potwierdzi przypuszczenia, założy kartę ciąży oraz skieruje na pierwsze, niezbędne badania. Chcąc wiedzieć, jak przebiega rozwój płodu w poszczególnych tygodniach ciąży oraz czego spodziewać się po swoim ciele, warto skorzystać z kalendarza ciąży, który krok po kroku monitoruje prawidłowo rozwijającą się ciążę. Jak rozwija się dziecko z miesiąca na miesiąc? W pierwszych tygodniach ciąży dochodzi do poczęcia. Zapłodniona komórka jajowa szuka miejsca na zagnieżdżenie się w ściance macicy. Prawidłowa gospodarka hormonalna sprawia, że zagnieżdżony zarodek nie zostanie usunięty, jak to ma miejsce w przypadku comiesięcznej menstruacji. Co ciekawe, komórka jajowa ma początkowo jedynie 0,1mm, mimo wszystko wszelkie cechy genetyczne tj. kolor oczu, kolor włosów czy płeć są już zdeterminowane.
Pod koniec 1. miesiąca ciąży zaczyna bić serce oraz rozwijają się podstawowe narządy oraz zawiązki organów. 2. miesiąc ciąży to czas intensywnego rozwoju. Na główce fasolki kształtują się oczy, nos, usta i uczy. Następuje również rozwój kończyn. W kolejnym miesiącu rozwoju, w pełni kształtuje się już mózg, jednak do końca ciąży będzie następował intensywny podział komórek mózgowych. 4. miesiąc ciąży przebiega pod znakiem pełnego rozwoju wewnętrznych narządów ciała. Maluszek mierzy już 15cm, przez co brzuch mamy powiększa się. Od kolejnego miesiąca kobieta w ciąży może wyczuć już swoje maleństwo, które dzięki wykształconemu układowi nerwowemu intensywnie się porusza w worku owodniowym. Maluszek jak na złość harcuje, gdy mama kładzie się spać, za to intensywne ruchy mamy w ciągu dnia kołyszą go do snu.
Pod koniec 5. miesiąca ciąży dziecko ma już 25 cm.  Od 6. miesiąca ciąży rozwój dziecka polega na doskonaleniu rozwiniętych już układów i narządów ciała. Maluszek zaczyna także magazynować substancje potrzebne mu do życia poza łonem matki, tj. wapń, żelazo, witaminy. Nabiera także odporności. Oglądając USG można dostrzec, jak maluszek ssie swój palec. W kolejnym miesiącu pozycja dziecka zaczyna się zmieniać. Maluch obraca się głową w kierunku kanału rodnego. Od tego momentu może skupić się na nabieraniu masy i rośnięciu.
Dziecko jest już właściwie gotowe do przyjścia na świat. Od 8. miesiąca ciąży szkrab gromadzi tkankę tłuszczową. Wygładza się także jego skóra. Pomiędzy 37. a 40. tygodniem ciąży odchodzą wody płodowe i rozpoczyna się poród. Dziecko mierzy około 50 cm i waży 3 kg. Jego skóra w dniu narodzin jest jeszcze sina, jednak z dnia na dzień zacznie nabierać koloru różowego.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak przygotować torbę szpitalną?

Jak przygotować torbę szpitalną?

Autorem artykułu jest Abete

Ciąża w większości przypadków ma swój finał w szpitalu. Tylko nieliczni decydują się na poród w domu. Niektórych poród zaskakuje w nietypowych miejscach. Większość jednak osób wcześniej czy później trafia na szpitalną porodówkę. Jak zatem przygotować się na ten moment?
Co wziąć ze sobą do szpitala, to pytanie, które nie jeden raz zadaje sobie ciężarna kobieta. Od czego rozpocząć pakowanie i, co ważniejsze, kiedy zacząć się pakować? Tyle pytań powodujących zamieszanie w głowie. Próbując znaleźć odpowiedź na to pytanie, należy przede wszystkim podejść spokojnie do tematu. Proponuje zacząć od wyboru szpitala, gdyż w zależności od szpitala potrzebujesz mniej lub więcej rzeczy dla dziecka. Jeżeli już wiesz, gdzie chcesz rodzić, nie wahaj się i zadzwoń na oddział ginekologiczny i zapytaj, co potrzebujesz dla dziecka i siebie. Z pewnością doświadczona położna lub pielęgniarka szybko wylistuje potrzebne Ci rzeczy.
Torba szpitalna, bez względu na szpital, zawiera jednak pewien zestaw rzeczy, które bezwzględnie musisz mieć ze sobą. Przede wszystkim są to dokumenty. Potrzebujesz posiadać zaświadczenie o ubezpieczeniu (książeczkę ubezpieczeniową, RMUa, zaświadczenie), dowód osobisty, ostatnie wyniki badań – w tym badanie grupy krwi lub karta określająca grupę krwi – badanie usg, morfologia, mocz, gbs. Warto spisać sobie na kartce przyjmowane leki, nękające Cię choroby, bakterie, których jesteś nosicielem itp. W stresie związanym z rozpoczynającym się porodem często zapomina się o podstawowych rzeczach, które mogą mieć istotny wpływ ma zdrowie Twoje i dziecka.
Wśród rzeczy, które potrzebne będą przyszłej mamie, nie może zabraknąć koszulek nocnych umożliwiających karmienie, szlafroka, podkładów poporodowych, podpasek, środków do higieny osobistej. Warto tutaj zaznaczyć, że przyszła mama nie potrzebuje dezodorantów, perfum i środków o silnym zapachu. Jej kosmetyczka powinna zawierać delikatne środki pielęgnujące, które nie zabijają zapachu mamy, który z kolei jest bardzo istotny dla noworodka. Zrezygnuj zatem z ulubionych perfum – dla dobra maluszka. Warto za to zaopatrzyć się w dobry żel do higieny intymnej, wspomagający leczenie ran poporodowych, najlepiej zawierający kwas mlekowy, występujący naturalne w pochwie kobiety. Istotną sprawą są również podkłady poporodowe, które będą wchłaniały wydzieliny z pochwy. Niektórym mamom przydadzą się jednorazowe majtki poporodowe. Produkt ten nie jest jednak zalecany we wszystkich szpitalach. W niektórych placówkach wręcz odradza się ich stosowanie, zalecając jak najczęstsze wietrzenie krocza.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

W oczekiwaniu na dziecko

W oczekiwaniu na dziecko

Autorem artykułu jest Abete

Ciąża jest jednym z najciekawszych okresów w życiu kobiety. Splata ona bowiem zarówno lepsze jak i gorsze dni w jedną całość. Jest okresem wyczekiwania na narodziny upragnionego dziecka. I choć nie zawsze jest to dla kobiety okres łatwy i usłany płatkami róż, to warto go choć raz w swoim życiu przeżyć.
Patrząc na ciążę przez pryzmat czasu, można śmiało powiedzieć, że kalendarz ciąży składa się z 40 tygodni. Oczywiście jest to wartość średnia, co oznacza, że donoszona ciąża u jednych trwa 38 tygodni, u innych 42, a u pozostałych pomiędzy tymi wartościami. Okres ten dzieli się na 3 trymestry.
Pierwszy z nich zazwyczaj mija kobiecie bardzo szybko, gdyż nierzadko o tym, że jest się w ciąży, kobieta dowiaduje się po upływie kilku tygodni. Charakterystyczne dla tego okresu są poranne mdłości, osłabienia, uczucie senności, zmęczenie. Hormony buzujące w kobiecie powodują również rozchwianie nastroju. W jednym momencie ciężarna płeć piękna ma wyśmienity nastrój, tryska dobrym humorem i radością, w drugim płacze, marudzi, dąsa się.  I mimo tak wielu niedogodności są to piękne trzy miesiące, przepełnione głęboką radością na wieść o poczętym dziecku.
Drugi trymestr dla większości ciężarnych jest najprzyjemniejszym etapem ciąży. W okresie tym znikają zazwyczaj wszystkie niedogodności pierwszego trymestru. W kobietę wstępuje nowy duch – czuje ona przypływ energii, poprawia się jej samopoczucie. Ma wiele pomysłów, które z wypiekami na twarzy realizuje. Od tego trymestru zauważalny jest też efekt wicia gniada. Kobieta planuje kącik w domu przeznaczony dla dziecka, poszukuje niezbędnych rzeczy, ubranek, kupuje je. W skrócie – zaczęły się realne przygotowania na powitanie nowego członka rodziny.
Trzeci trymestr to zdecydowanie czas wielkich emocji. To najważniejszy, z punktu widzenia porodu, etap ciąży. Tu rozegra się bowiem wszystko, w rezultacie czego świat powita nowego człowieka. W okresie tym może nastąpić nawrót większości nieprzyjemności pierwszego trymestru, w tym uczucia zmęczenia. Kobieta, z racji sporego już brzucha, może być niezdarna, powolna. Niemal normalne jest, że wszystko w tym czasie leci z rąk ciężarnej. Obrzęki twarzy, kończyn również mogą dać się we znaki. Pod koniec tego trymestru z pewnością dojdzie również strach i zdenerwowanie związane z porodem, zwłaszcza jeżeli to pierwsza ciąża w życiu kobiety. Warto zatem spojrzeć na poród nie przez pryzmat bólu i cierpienia, ale szczęścia i radości spotkania się z dzieckiem, na które czekało się przecież tak długo. Bo nie ma piękniejszego dźwięku dla kobiety niż pierwszy krzyk jej nowonarodzonego dziecka.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wspomnienia z ciąży

Wspomnienia z ciąży

Autorem artykułu jest Abete

Ciąża jest tak pięknym okresem w życiu kobiety. Baz względu na jej nawet te najbardziej nieprzyjemne dolegliwości, jest wspominana przez płeć piękną jako cudowny czas oczekiwania na nowego członka rodziny. Warto zatem uwiecznić wspomnienia związane z ciążą i jej przebiegiem. Jak to zrobić? Jak zachować te chwile na dłużej?
Ciekawym rozwiązaniem jest kalendarz ciąży. Jego wykonanie nie jest trudne jednak wymaga pewnej systematyczności. W zależności od tego, jak szczegółowo chcesz opisywać przebieg swojej ciąży, może on dzielić się na trzy części – wówczas opisujesz poszczególne trymestry, 42 części – po jednej dla każdego tygodnia lub jedna część dla każdego dnia.
Pierwsza z przedstawionych propozycji jest dla tych, którzy nie chcą poświęcić zbyt wiele czasu na wypełnianie własnego kalendarza ciąży ale chcą go mieć – w skrócie dla leniwych przyszłych mam. Taki kalendarz, złożony z kilku części będzie ujmował tylko najważniejsze momenty z każdego trymestru ciąży. W związku z powyższym opis każdej z części powinien nastąpić po zakończeniu poszczególnego trymestru. Istnieje zatem spore ryzyko, że nie uda Ci się skończyć tego kalendarza. Należy bowiem się liczyć z tym, że pojawienie się na świecie dziecka całkowicie odmieni Twój dzień. Noworodek absorbuje każdy wolny moment swojej mamy, wymaga nieustannej troski i opieki. Opisywanie zatem wspomnień z ostatnich trzech miesięcy może zatem być sporym wyzwaniem dla świeżo upieczonej mamy. Co więcej istniej również spore ryzyko, że o niektórych wydarzeniach po prostu zapomnisz. Warto zatem, skoro zdecydowałaś się na taki system kalendarza, robić na bieżąco choć drobne notatki z chwil, które później będziesz chciała opisać.
Drugi typ zaproponowanego kalendarza zakłada podział na poszczególne tygodnie. Dla takiego kalendarza istnieje spore ryzyko tego, że nie wszystkie jego części zostaną wypełnione, nawet jeżeli skrupulatnie będziesz to czynić w każdym tygodniu. Po pierwsze dziać może się tak dlatego, że nie każda kobieta dowiaduje się o tym, że jest w ciąży już w pierwszym tygodniu po zapłodnieniu. Po drugie – nie każda ciąża trwa 42 tygodnie. Zazwyczaj szczęśliwe rozwiązania następuje w tygodniach 38-42 i narodziny dziecka  w tym okresie uznaje się  za terminowe.
Trzecia opcja jest prawdziwym wyzwaniem – przyszła mama musi bowiem poświęcić każdego dnia choć chwilę na opis tego co w danym dniu przeżyła, co ją spotkało dobrego lub mniej przyjemnego. Taka wersja kalendarza ciąży wymaga ogromnego poświęcenia, systematyczności oraz kreatywności – nie każdy bowiem potrafi opisać w różnoraki sposób poszczególne dni tygodnia.
Sposobów na uwiecznienie chwil z przebiegu ciąży jest wiele. O tym, który jest najlepszy musisz zdecydować sama. Bez względu jednak na wybraną wersję i poświęcenie warto to uczynić.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kalendarz ciąży, czyli odliczanie do porodu

Kalendarz ciąży, czyli odliczanie do porodu

Autorem artykułu jest Dorota T.

Kobiety przeżywają ciążę na różny sposób. Dzień za dniem może mijać sprawnie i jakby nigdy nic lub podczas niekończących się wizyt w toalecie. I żeby tego jeszcze było mało Matka Natura nie daje gwarancji, że łaskawie dla kobiety przebiegająca pierwsza ciąża będzie taka sama za drugim razem.
Pierwsze dni ciąży
To czas, kiedy kobieta zadaje sobie pytanie, czy te mdłości mogą oznaczać właśnie to, o czym tak dawno się marzyło, czy powiększone piersi sugerują właśnie to, a co z powszechnym zmęczeniem, czy ono też sugeruje jedno?
Pierwsze tygodnie ciąży to okres wielkich niewiadomych, sporych emocji i równie dużego niepokoju. Niezależnie, czy ciąża jest pierwszą czy kolejną. Do czasu najpierw wykonania testu, a potem wizyty u lekarza wszystko okazuje się jasne.

Drugi trymestr – hurra jestem w ciąży
Po trudach pierwszych trzech miesięcy, kiedy kobieta czuje się zmęczona, osłabiona, kiedy ciągle się chce spać, przychodzi drugi trymestr, w którym znowu przychodzi chęć do życia i sporo energii. Wiele uśmiechu na twarzy przyszłej mamy i najbliższych osób wzbudza także pojawiający się brzuszek, który kusząco się zaokrągla. Nie jest jednak jeszcze tak duży, by zbyt ciążyć. Drugi trymestr to dobry czas na podróżowanie, odpoczynek, zwiedzanie i wyjścia do kina. Trzy środkowe miesiące ciąży, o ile się nie jest przesądnym, to również najodpowiedniejszy czas na kompletowanie wyprawki dla dziecka.

Trzeci trymestr – przygotowujemy się do porodu
W trzecim trymestrze brzuch jest całkiem spory. Kręgosłup ma coraz większe problemy z jego dźwiganiem. Zmienia się też wiele w środowisku wewnętrznym, w ciele kobiety. Organizm pod każdym względem dostosowuje się do nowych obowiązków, jakie niosą najbliższe tygodnie.
W trzecim trymestrze właściwie wszystkie organy dziecka są wykształcone. Dochodzi do ich doskonalenia i przystosowania do funkcjonowania poza ciałem kobiety.
Ostatnie miesiące przed porodem to również zmiany w samopoczuciu przyszłej mamy. Ta zauważa u siebie podobne wahania nastrojów jak w pierwszym trymestrze. Łatwo się wzrusza, jest skłonna do wpadania w skrajne emocje: raz się śmieje, by za moment płakać. Do prawdziwego rozczulenia może doprowadzić również widok małych „rozkosznych” śpioszków. Przebywanie z kobietą pod koniec ciąży to prawdziwa huśtawka emocji.

Kalendarz ciąży – jak przeżywać ciążę?
Wiele portali proponuje opracowane przez siebie kalendarze ciąży. Opisuje w nich dzień po dniu, a częściej tydzień po tygodniu ciążę. Dużo miejsca przeznacza na opis rozwijającego się płodu. Robi to w bardziej „życiowy”, prosty lub „medyczny”, wykwalifikowanym językiem sposób.

Wiele kalendarzy ciąży jest podobnych do siebie. Co prawda mogą istnieć różnice w sposobie doboru zdjęć, a nawet plików video z USG, to jednak większość informacji na tego typu stronach się powtarza. Czytając dwa z nich, możemy mieć wrażenie, że mamy przed sobą treści opracowane przez tę same osobą.

Dlatego ciekawą ideą jest połączenie przekazu, jaki niesie kalendarz ciąży z tym, co można wyczytać z całkiem bezpośredniego i nic nieukrywającego pamiętnika ciąży, czyli z zapisków kobiety czekającej na przyjście na świat dziecka i borykającej się każdego dnia z wyzwaniami z tym związanymi.
---

sosrodzice.pl - bezwzględny dla rodzicielskich kitów całkiem nowy portal dla rodziców

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Niezapomniany dzień dziecka

Niezapomniany dzień dziecka

Autorem artykułu jest papaj

Każdy rodzic pragnie, aby jego pociecha miała szczęśliwe dzieciństwo i stawia dobro własnego dziecka na pierwszym miejscu. Celebruje razem z nim i jego przyjaciółmi kolejne urodziny i imieniny. Często decydując się na urządzenie oryginalnej imprezy dla dzieci z tych okazji, jaką np. jest pierwszy dzień czerwca, czyli Dzień Dziecka.

Wycieczka do Parku Rozrywki

Jeśli więc pragniesz zrobić swojemu dziecku niespodziankę w to wyjątkowe dla niego święto, a przy okazji samemu dobrze się bawić, to wybierzcie się wspólnie do centrum zabawy. Park Rozrywki jest interesującą opcją dla rodziców, których pociechy chodzą zarówno do przedszkola, jak i do liceum. To niezwykłe miejsce, gdzie będziecie mogli zagrać w bilard - alternatywa dla starszych dzieci - bądź w kręgle - wersja dla młodszych. Są to takie rodzaje rozrywki, które usatysfakcjonują zarówno młodzież, jak i dorosłych.

Dyskoteka Pana Jacka (czyt. dżeka)

Któż z nas dorosłych nie pamięta dawnych koncertów z lat 80. i 90., które organizował popularny polski autor tekstów piosenek, Jacek Cygan, przy współudziale m.in. Majki Jeżowskiej, wykonawczyni tytułowej piosenki? Kiedy byliśmy w wieku naszych dzieci, to nie tylko chodziliśmy na dyskoteki organizowane w podstawówkach, ale i sami organizowaliśmy w domu takie imprezy taneczne, np. z okazji urodzin albo zakończenia roku szkolnego. Dzieci lubią każdą formę ruchu. Uwielbiają tańczyć i w przeciwieństwie do dorosłych nie zwracają uwagi na to, czy potrafią to robić profesjonalnie. Nie potrzebują specjalnych kursów tańca, aby świetnie się bawić w rytmie muzyki. Dlatego warto rozważyć możliwość organizacji dyskoteki- niespodzianki w domu dla własnej pociechy i jej przyjaciół z okazji Dnia Dziecka. Wystarczy wygospodarować jeden pokój na czas imprezy dla dzieci i zrobić miejsce do tańczenia, przygotować płyty z odpowiednią muzyką i przekąskę. Nasza pociecha doceni nasz wysiłek i będzie wdzięczna za taki prezent.

---

Imprezy dla dzieci Kraków

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kiedy warto rozmawiać z dzieckiem o seksie?

Kiedy warto rozmawiać z dzieckiem o seksie?

Autorem artykułu jest Abete

Czas biegnie nieubłaganie. Z każdym dniem stajemy się coraz starsi, obserwujemy, jak nasze dzieci z małych, słodkich szkrabów zmieniają się w dorosłych ludzi. Czasami z niedowierzaniem spoglądamy, jak nasze pociechy wkraczają w świat dorosłości. Warto być odpowiedzialnym rodzicem i towarzyszyć dzieciom w tych jakże ważnych metamorfozach.
Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że we współczesnym świecie dzieci dojrzewają coraz szybciej. Coraz prędzej też zaczynają interesować się sprawami dorosłych. Zamiast zatem stać gdzieś z boku, trzeba brać czynny udział w życiu swoich pociech, dużo, dużo rozmawiać z nimi, nawet na te trudne tematy. A trudnych tematów do rozmów nie brakuje. Począwszy od poszczególnych etapów dorastania, zmian w ciele człowieka, samoakceptacji, po tematy takie jak seks, antykoncepcja, używki.
Jak zatem rozmawiać ze swoimi dziećmi? Jak odpowiadać na dziwne i często nas krępujące pytania dzieci? Przede wszystkim w rozmowach tego typu należy panować nad swoimi emocjami. Wystarczy jeden nerwowy ruch, niewłaściwa reakcja na pytania dzieci, a możemy utracić bezpowrotnie z nimi kontakt. Nie panikuj więc i przede wszystkim nie reaguj złością, jeżeli Twoje dziecko zada Ci krępujące pytanie. Pamiętaj, że nie musisz być ekspertem w każdej dziedzinie. Krzyk, zdenerwowanie i zmiana tematu z pewnością jednak nie pomogą przełamać barier wstydu i zaspokoić ciekawości Twojej pociechy. Spójrz na to z tej strony: jeżeli Twoje dziecko z tak ważnymi sprawami przychodzi w pierwszej kolejności do Ciebie, to możesz sobie pogratulować. Oznacza to, że ceni Twoje rady, że jesteś kimś ważnym w jego życiu, że relacje pomiędzy Wami są dobre i godne pozazdroszczenia. Nie psuj zatem tych więzi, nie niszcz swojego obrazu w oczach twojego dziecka. Pamiętaj - jedna niewłaściwa reakcja i Twoje dziecko może już nigdy Cię nie zapytać o nurtujące je sprawy.
Kolejna ważną wskazówką odnośnie rozmów z dzieckiem jest unikanie oceniania i komentowania. Pamiętaj, żeby nie rzucać złośliwych komentarzy pod czyimś adresem, nie wmuszać komuś swojego punktu widzenia. Owszem, możesz, a nawet powinieneś/powinnaś przedstawić swoje zdanie na dany temat. Pamiętaj, żeby posługiwać się logicznymi argumentami – w takich rozmowach nie ma miejsca na argument typu „nie bo nie”. Jeżeli zatem twoja nastoletnia córka pyta Cię o radę w sprawie wyboru środków koncepcyjnych, nie panikuj, nie krzycz na nią, że chce rozpocząć życie seksualne. Pamiętaj, że argument "jesteś za młoda na seks" nie będzie skutkował. Lepiej spokojnie porozmawiaj z nią o powodach inicjacji i w razie potrzeby doradź odpowiedni środek. Zakazami nic nie zyskasz – szczerą, spokojną rozmową możesz zdziałać wszystko!
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym

Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym

Autorem artykułu jest Liliana

Jednym z najczęstszych sposobów wyrażenia zapału twórczego przez dziecko jest rysowanie. Na skutek słabej koordynacji mięśni, małe dziecko nie umie jeszcze właściwie rysować, lecz bardzo lubi bazgrać, to znaczy wykonywać ostre i często zupełnie bezcelowe ruchy kredką.
Rysowanie jest  dla dziecka raczej środkiem ekspresji niż sposobem tworzenia piękna.
Wiodącą postacią w badaniach psychologicznych, opartych na wielostronnej analizie rysunków dzieci i procesu ich powstawania, jest Stefan Szuman (1889-1972). Uważał on, że wytwór plastyczny może prezentować mierne wartości artystyczne, natomiast sam proces twórczy rozwija i ujawnia cechy osobowości autora. Z tego właśnie powodu badacz najbardziej cenił prace dzieci do 10 roku życia, uznając ich wartości, dzięki zawartemu autentyzmowi wyrazu, oryginalności formy i emocjonalnej ekspresji. Szuman uporządkował poglądy na dynamikę rozwoju wypowiedzi rysunkowej dzieci. Podzielił on rozwój twórczości rysunkowej na okresy i fazy.
Okresy twórczości rysunkowej dziecka według S. Szumana:

1. Okres bazgrot - 1,6 – 3,0  rok życia - Wstępne formowanie się schematu postaci, zapełnianie płaszczyzny kropkami, kreskami, krzyżującymi się liniami krzywymi, próba zamknięcia koła.
2. Okres schematyczny (ideoplastyka) - 3,0  – 4,0 rok życia - Głowonogi głowotułowie, uprzedmiotowienie wypowiedzi plastycznych (postać ludzka, zwierzęca, środki lokomocji).
5,0  – 7,0 rok życia - Schematy uproszczone, przekształcanie afektywne, symboliczne ujmowanie formy.
7,0  – 12,0 rok życia - Schematy wzbogacone, stopniowe wzbogacanie formy w „akcydensy” , cechy typowe.
Pierwszą cechą wytworów dziecka jest opieranie się na pamięci, wyobraźni i przeżyciach emocjonalnych. Rysowanie jest wyrazem tego, co w danym momencie absorbuje umysł dziecka. Jego pierwsze rysunki są symboliczne, dalekie od bezpośredniej kopii przedmiotów. Dziecko rysuje przedmioty tak, jak je pamięta, nie interesuje się perspektywą, proporcjami lub stosunkami. Przedmioty rozmieszczone są w różnych kierunkach i bez widocznego związku ze sobą, np. dziecko najpierw rysuje kwiatek, a potem odwraca kartkę i rysuje kotka. Jeśli chodzi o kolorystykę wczesnych prac dziecka, to na ogół jest ona żywa pod warunkiem, że ma ono odpowiednie kredki czy farby. Jednak nie zawsze korzysta ze wszystkich kolorów, skupia uwagę tylko na barwach wybranych przez siebie.

W wieku 5 lat następuje wzrost naśladownictwa między dziećmi. Jednak nie poprzestają one tylko na odtwarzaniu cudzych pomysłów, ale je przekształcają. Od około 6 roku życia dziecko próbuje odtwarzać w rysunkach to, co widzi i zwraca uwagę na wielkość, perspektywę, poprawność szczegółów. Pojawia się pewien określony repertuar, do którego należą: postaci ludzkie, budynki, rośliny, środki lokomocji, słońce i zwierzęta. W grupach starszych kompozycja rysunku jest bardziej uporządkowana. Dziecko zaczyna traktować kartkę jako wspólną płaszczyznę tego, co przedstawia. Łączy odpowiednie elementy lub rozmieszcza je oddzielnie w pewnym logicznym związku. Kolorystyka rysunków jest bogata. Dzieci 5, 6- letnie lubią używać barw żywych i jaskrawych, ale wykorzystują także kolory spokojne. Kierują się również zasadą przeplatania barw. Tworzą wielobarwne układy, mieszają kolory, uwzględniają również tło. Posługują się one nadal kolorytem alokalnym – jest on inny, niż taki, jaki dostarcza im obserwacja otoczenia. Zazwyczaj zdają sobie z tego sprawę, ale akurat taka barwa ich interesuje. A to, czy jest ona zgodna z rzeczywistością nie ma dla nich większego znaczenia. Z drugiej jednak strony zaczynają się interesować otoczeniem i zastanawiać się, jakim kolorem narysować tę czy inna rzecz.

W twórczości plastycznej dzieci widać pewną zasadę rozwoju dzieci, mówiącą o tym, że formy późniejsze opierają się na wcześniejszych. Droga dziecka, którą przebywa jest samodzielna i twórcza. To właśnie w pracach dzieci z młodszym wieku przedszkolnym występują właściwości takie, jak: pomysłowość, oryginalność i rozmach, które należy wykorzystać do dalszej pracy nad rozwojem twórczości plastycznej.

Twórczość małych dzieci świadczy o potrzebie poznawania świata i jest wyrazem ich przeżyć oraz odczuć. Formy plastyczne i ich kolorystyka to środki ekspresji emocjonalnej dzieci. Radość, zadowolenie łączy się z żywymi barwami ich rysunków. Dysproporcje, deformacje, których dziecko dokonuje nieświadomie lub specjalnie mogą wyrażać odczucia takie, jak: śmieszność, podziw, strach. Emocje to trudny temat dla przedszkolaka. Nie potrafi on jeszcze słowami wyrazić tego, co czuje. Ale umie to narysować. Nie wolno krytykować jego prac, ale należy uważnie im się przyglądać. Trzeba obserwować, co dziecko rysuje i jak rozmieszczone są postaci na kartce. To, co dla malucha jest ważne, na rysunku jest największe. Należy również zwrócić uwagę na to, co znajduje się w centrum rysunku (np. mama, tata – w zależności od ich znaczenia dla dziecka), albo czego brakuje (np. na rysunku rodziny brakuje taty). Z rysunku dziecka można odczytać również, co go martwi (np. brat bez dłoni – bo dokucza, zabiera zabawki, bije), albo o czym marzy, jeżeli w rysunkach dziecka często powtarza się jakiś element (np. pies, którego dziecko chciałoby mieć, ale rodzice się nie zgadzają). Powinno się zwracać również uwagę na kompozycję rysunku. Jeżeli obrazki dziecka skupione są w jednym z rogów kartki, to może to świadczyć o tym, że jest nieśmiałe i nie potrafi odnaleźć się w grupie przedszkolnej. Natomiast, jeżeli jego prace wychodzą poza kartkę, to może to być znakiem tego, że dziecko jest nadpobudliwe lub nerwowe.

Wartością samą w sobie jest proces twórczego myślenia, zachodzący w dziecku, proces samodzielnego odkrywania własnych możliwości. Bowiem sztuka, to piękno widziane przez artystę. Piękne jest to, co kto lubi, co się komu podoba. Nie ma w sztuce pojęć "źle", czy "dobrze". Tak więc wszystkie próby podejmowane przez dziecko mają wartość pozytywną. W trakcie działania należy pozwolić dziecku na swobodne skojarzenia, własne odczucia, które z naszą pomocą poprowadzą je do budowania obrazu siebie i świata.

Tworzenie daje dziecku radość, poczucie ważności, siły sprawczej, przez co staje się zdolne do rozwoju. Aby nie zaprzepaścić tego i wspólnie z dziećmi czerpać radość z rysowania, malowania, czy tworzenia należy tę naturalną u dziecka skłonność do ekspresji plastycznej stale rozwijać i pogłębiać. Czynić to można zarówno przez dostarczanie mu nowych środków wyrazu plastycznego, jak i ugruntowanie umiejętności i wiedzy na ten temat.

Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich pielęgnować i rozwijać. Rysunek jest obok mowy, jedną z pierwszych form ekspresji dziecka, jest prostym i bezpośrednim środkiem, jakim dziecko może określić swoje istnienie na świecie i swój świat.
---

Liliana
http://e-przedszkolak.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl